เริ่มแรกตอนม.4 บอกพ่อว่าอยากเรียนศิลปะเลยไปถามเพื่อนเพื่อนแนะนำมาให้เรียนทีนี่ เพราะตอนนั้นก็มีความฝันที่อยากจะเรียนด้านนี้อยู่แล้วด้วยตอนแรกก็รู้สึกว่ายังไม่ค่อยตั้งใจที่จะเข้าคณะนี้มากพอเพราะด้วยความที่ยังเด็กๆแต่พอได้มาเรียนตอนแรกยังรู้สึกงงๆเพราะไม่มีพื้นฐานด้านนี้เลยพี่ติวทุกๆคนเลยจะคอยแนะนำคอยสอนคอยแก้ไขงานเราให้ดีขึ้นคอยสอนให้ความรู้ใหม่ๆอยู่เสมอเลยยิ่งเวลาที่เราต้องคอยลุ้นประกาศผลพี่ๆนี่ลุ้นยิ่งกว่าเด็กถึงจะติดไม่ตรงกับภาควิชาที่เรียนมาแต่พี่เค้าก็ให้กำลังใจและให้คำแนะนำเพิ่มเติมอยู่เสมอ ยิ่งพอผมได้มาเป็นคนที่สอนเด็กรุ่นต่อๆไปเลยทำให้รู้สึกเข้าใจอะไรหลายๆอย่างว่าความเป็นพี่ติวมันมีความรู้สึกอยากให้น้องได้จริงๆเป็นห่วงน้องจริงๆ จึงเข้าใจความรู้สึกพี่ๆ JAMMER ทุกๆคนมากขึ้นว่าทุกอย่างเค้าคิดมา เพื่อเด็กทุกคนจริงๆ สิ่งที่พิเศษที่ต่างแตกจากที่ติวที่เคยเรียนมาคือความรู้สึกที่สนิทกันระหว่างเพื่อนที่ติวรุ่นเดียวกันหรือพี่ติวกับน้องติวให้คำปรึกษาได้ตลอดตั้งแต่ตอนติวไม่ว่าจะเครียดขนาดไหนก็ยังให้คำปรึกษาตลอดจนถึงมหาลัยวิทยาลัย ผมก็ยังมาขอคำปรึกษาจากพี่ๆในเรื่องการเรียนและการใช้ชีวิตอยู่บ่อยๆจนทำให้รู้สึกอบอุ่นเหมือนเป็นคนในครอบครัวอยู่เสมอและอยากจะขอบคุณที่พี่ช่วยมอบประสบการณ์ดีๆในหลายๆครั้ง จนปัจจุบันเพื่อนที่สนิทที่สุดก็คือเพื่อนที่มาจาก JAMMER ทั้งนั้นไม่ว่าจะแยกย้ายกันไปแล้วหรืออยู่ด้วยกันก็ยิ่งสนิทกันมากขึ้น ถ้าวันนั้นผมไม่มี JAMMER คอยสอนและแนะนำผมคงไม่ได้ติดมหาลัยวิทยาลัยดีดีแบบนี้ คงไม่ได้มีครอบครัวและประสบการณ์ดีดีแบบนี้ขอบคุณพี่ๆ JAMMER ทุกๆคนครับ

กัน, คณะมัณฑนศิลป์ ออกแบบเครื่องประดับ  ศิลปากร